Djevan en Djediel Jansen

Iedereen die bij Jesse traint komt binnen met een eigen doel. Verbetering van looptechniek of handelingssnelheid kan daar een goed voorbeeld van zijn. Soms zijn de trainingen onderdeel van een groter doel. Djevan (16) en Djediël (14) Jansen zijn daar een mooi voorbeeld van. Samen jagen zij hun grote honkbaldroom na.

Djediël moet lachen als hij kijkt naar de twee filmpjes die Jesse net heeft gevonden op zijn telefoon. Op die filmpjes is de looptechniek van Djevan en Djediël te zien tijdens hun eerste training. Alle atleten die voor het eerst komen trainen worden gefilmd en daarna worden de aandachtspunten besproken samen met Jesse. ‘Er is grote vooruitgang geboekt’ concluderen ze met zijn drieën.
Na een tip van een teamgenoot was Djevan zijn eerste training met Jesse in augustus 2020. “Na een paar keer merkte ik al veel vooruitgang op het gebied van looptechniek en ik had veel plezier.” Een jaar later mocht zijn broertje ook kennismaken met Jesse, inmiddels trainen ze iedere zondag mee met de groepstrainingen.

FOCUS EN PLEZIER

Volgens Djediël is het fijne aan de groepstrainingen dat je van elkaar kan leren, maar elkaar ook kan uitdagen waardoor je elkaar weer beter maakt. “De rest van de groep is net als ons fanatiek, dus bij wedstrijdjes, zoals het eindspel, probeert iedereen te winnen.” Djediël vindt ook dat er een goede balans is tijdens de trainingen. “Er is ruimte voor grapjes, maar daarna is het omschakelen en wordt het serieuzer.”
Plezier en doelgericht zijn twee woorden die goed passen bij Djevan en Djediël. Met een grote glimlach komen ze aan en op dezelfde manier gaan ze weer naar huis. Tijdens de training zijn ze vooral gefocust. “We zijn allebei ook steeds serieuzer met onze sport bezig en daar passen deze trainingen erg goed bij”, vertelt Djevan.

De broers komen beide uit voor de Nederlandse jeugdselecties. Serieuzer met de sport bezig zijn heeft vooral te maken met het niveau waarop de jongens actief zijn. Djediël speelt in de onder 17, maar mag ook nog uitkomen voor de onder 15. Djevan werd vorige zomer met het Koninkrijksteam onder 18 derde op het Europees Kampioenschap in het Duitse Regensburg. “Dat was een hele mooie ervaring. Ik heb daar goed kunnen spelen, alleen was het jammer dat we verloren in de halve finales.”

Voor degene die iets minder bekend zijn met honkbal of bij wie de regels even zijn weggezakt in het geheugen hebben we een mini opfriscursusje. Bij honkbal staan er twee teams in het veld: de slagpartij en het team dat in het veld staat. Bij het slaan kan iedereen aan de beurt komen, maar tijdens het ‘fielden’ hebben veel spelers een eigen specialisatie. Djevan is pitcher en dat is degene die de bal gooit naar degene die de bal slaat. Als de bal wordt gemist dan komt die in de handen van Djediël, want hij is de catcher. Naast ballen vangen en tegenhouden heeft de catcher ook het meeste overzicht over het veld.

Waar ze allebei voor het Koninkrijksteam spelen, doen ze dat wel op hun eigen manier. Djevan is linkshandig en pitcher. Djediël is rechtshandig en catcher. “Eigenlijk is dat best handig als we samen willen trainen. Ik heb altijd iemand om op te gooien en hij heeft altijd iemand die de bal naar hem toegooit”, zegt Djevan.

Major League Baseball

Bij de broers zit honkbal in de familie. In hun geboorteland Curaçao is het de nummer één sport. Vandaar dat ze voor het honkbal regelmatig naar Curaçao vliegen, voor toernooien bijvoorbeeld. Hun competitiewedstrijden spelen ze in Nederland. Djediël speelt voor de honkbalacademie Rotterdam Unicorns. Djevan heeft daar ook gespeeld en sluit zich sinds dit seizoen aan bij het eerste elftal van Neptunus Rotterdam, de regerend landskampioen. Momenteel zijn de honkballers bezig aan de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen dat begin april begint.

Op de vraag of doorbreken op het hoogste niveau van Nederland hun grote doel is, heeft Djediël een duidelijk antwoord: “Nee, ons grote doel is de MLB (Major League Baseball) in Amerika. De Nederlandse competitie is een mooi tussendoel.” Djevan kan zich helemaal vinden in het antwoord van zijn broertje. “Dat zou supermooi zijn om uiteindelijk in de grootste competitie ter wereld te spelen.”

In de MLB spelen op dit moment ook een aantal Nederlandse spelers, zoals Chadwick Tromp, Jurickson Profar en Kenley Jansen. Op Curaçao hebben Djevan en Djediël zelfs al een aantal keer mogen trainen met de beste honkballers uit de Nederlandse Antillen, zoals de in Curaçao geboren Kenley Jansen die ooit is begonnen als catcher en tegenwoordig een van de beste pitchers ter wereld is. “We kunnen bij hen altijd terecht voor vragen en dan nemen ze uitgebreid de tijd om tips te geven”, vertelt Djevan. Djediël: Zij hebben al veel meegemaakt, dus als ze kijken naar jouw manier van spelen, kunnen ze je hele gerichte tips geven.”

TUSSEN DE VOETBALLERS

Naast de competitiewedstrijden in Nederland, jeugdinterlands en tips van professionals passen de trainingen van Jesse perfect bij het bereiken van hun grote doel. Honkballers tussen de voetballers lijkt op het oog een vreemde combinatie. In werkelijkheid is er juist een goede match met Jesse, die volgens de broers geen uitleg nodig had, omdat hij al veel wist over honkbal.

“We werken hier veel aan ons reactievermogen, iets wat je goed kan gebruiken tijdens het honkballen”, legt Djediël uit. “Als catcher zit je laag bij de grond, in een soort squad positie, maar tegelijkertijd moet je ook wendbaar zijn en snel reageren. Er zijn best veel oefeningen waarbij dat goed te trainen is en ik zie die verbetering ook bij mezelf.”

De looptrainingen komen ook goed van pas bij het honkbal. Nadat de bal is geslagen moet de slagman rennen naar het volgende honk, alleen is de lijn tussen de twee honken niet kaarsrecht. Looptechniek komt hierbij kijken, maar ook wenden en keren. Hierdoor ben je als honkballer sneller tussen de honken en heb je een grotere kans op een punt.

Volgens Djediël leren ze niet alleen veel van Jesse, maar worden ze ook gemotiveerd. “Hij stimuleert ons echt om het beste eruit te halen en daarom past dit perfect bij onze doelen.” Djevan kan zich daarin vinden. “Hij staat ook altijd open om mee te denken. Zijn hulp was bijvoorbeeld heel erg fijn in de periode dat ik last had van groeipijnen. Nu heb ik daar gelukkig geen last meer van.”

Tussen alle honkbaltrainingen door zullen Djevan en Djediël de komende tijd nog geregeld op de atletiekbaan met Jesse te vinden zijn. Uiteraard met dat grote doel in het achterhoofd.